Cor Koomen en
het belang van
een goede dienstverlening
Cor: we verzorgden het transport uit Ede tot op het schap bij de klant…
Cor Koomen, inmiddels al weer vele jaren met pensioen, is een van de allereerste oud gedienden van Kok-Ede, die de hele opbouw en groei van het bedrijf heeft mee gemaakt. En er zijn hele leven heeft gewerkt, tot aan zijn pensioen toe. Dat is wel heel bijzonder! En om dat alles hier in één artikel te beschrijven is bijna onmogelijk. Maar hoogtepunten zijn er genoeg.
“ Ik ken Cor Kok en Annie Appel uit mijn jeugd in Spanbroek, onze ouders hadden samen al een kaartclubje. In 1950 vroeg Cor Kok of ik bij hem wilde komen werken. Dat wilde ik wel, al moest ik daarvoor verhuizen naar Ede, later Bennekom. Gelukkig kon ik iedere 6 of 7 weken weer terug naar huis, want ik had daar inmiddels net mijn toekomstige vrouw Johanna Admiraal leren kennen… Hoe dat ging?
Iedere 6 of 7 weken mocht ik met het VW busje of de bestelauto goederen naar NH brengen. Op vrijdagmiddag moest ik de goederen inladen, de vrachtbrieven en facturen bij elkaar houden en een route plannen. Vervolgens reed ik op zaterdagochtend via Lunteren en Woudenberg naar Amsterdam, waar ik goederen bezorgde bij een klant aan de gracht, midden in de stad. Soms moest ik de goederen op de zolders brengen, wel 4 verdiepingen hoog… of soms sjouwde ik de spullen naar de kelder. Zo verleenden wij toen die extra service aan onze klanten. Het was ook een hele administratie, want in die tijd werd er contant afgerekend. Dus ik had niet alleen vrachtbrieven bij me die ondertekend moesten worden, maar ook de facturen en een portemonnee…
Na de tocht door Amsterdam reed ik door naar de families van Cor en Annie in Spanbroek, want in die tijd waren dat klanten van het eerste uur… Maar ik had het er voor over, want… op zondag kon ik dan mijn aanstaande vrouw bezoeken in Oudorp! Dat deed ik dan niet in de auto van mijn baas, nee, dat hoorde niet. Ik sprong op de fiets om dan rond een uur of 9 ‘s avonds bij mijn aanstaande vrouw te zijn om samen met vrienden een radioprogramma van Jan de Clerk te beluisteren. Nu moet je daar misschien om lachen, maar in die jaren was dat heel bijzonder, het was een accu-radio!
Maandagochtend reed ik dan op de terugweg naar Wessanen om daar cacao, tarwegries, rijst, maizena en havermout mee te nemen naar Ede. Alle bijbehorende vrachtbrieven moest ik dan weer inleveren bij Frans Schütte, net als het overgebleven geld. En het moest altijd kloppen natuurlijk, tot op de laatste cent…
Later werd ik bedrijfsleider bij “De Hoop” in Bennekom, waar ik ondertussen met vrouw en dochter woonde. Van die tijd bij de melkfabriek “De Hoop” herinner ik me nog, dat in 1967 wegens sluiting de zuivelmachines werden verkocht, waarvoor mengmachines van vanille- en chocolade vla in de plaats kwamen.
De vla werd in glazen flessen verpakt, wie kent dat vandaag de dag nog?
Nog weer later werd ik betrokken bij de organisatie van de kerstpakketten in Bennekom. Dat was een enorme logistieke operatie. Er was een gestructureerde organisatie nodig van de inkomende goederen, die in een ander pand in Ede werden bezorgd, en daarna in Bennekom in stellingen moesten worden geplaatst. Die goederen moesten natuurlijk genummerd en gelabeld worden, en met heftrucks op pallets worden gezet. Later werden daar dan computerlijsten van gemaakt, zodat er een voorraad bekend was. En dan die kerstpakketten inpakken: er bestonden natuurlijk vele verschillende soorten en prijsklassen van, soms was er extra personeel en/of uitzendkrachten nodig om de grote hoeveelheden te verwerken. Daarna moesten de pakketten weer uitgeleverd worden, eerst van Bennekom naar het hoofdkantoor van de Frankeneng in Ede, om daarna met de bijbehorende vrachtbrieven en facturen naar de klant getransporteerd te worden. Echt een heel grote logistieke operatie!
Ook al heetten het kerstpakketten, vanaf september tot en met januari waren wij er ieder jaar heel druk mee. Jammer wel, dat het bedrijf uiteindelijk zo groot werd, dat je niet iedereen meer kende, maar in die beginjaren was het een heel saamhorig geheel.
En nu? Inmiddels heeft mijn dochter Marian nu kinderen, waar ik een trotse opa van ben! “